تعریف اختلالات خودکشی و خودآسیبی

اختلالات خودکشی به مرگ خود از طریق عمدی آسیب زدن به خود گفته می‌شود. این عمل به عنوان یکی از مشکلات روانی و اجتماعی جامعه شناخته شده است. در حالی که خودآسیبی به هر نوع آسیب زدن عمدی به بدن خود اشاره دارد که ممکن است منجر به مرگ نشود. این عمل نیز به عنوان یکی از مشکلات روانی و اجتماعی جامعه شناخته شده است.

در بسیاری از جوامع، خودکشی و خودآسیبی به عنوان یک مشکل جدی شناخته می‌شود و آمار آن در جوامع مختلف متفاوت است. برای مثال، در سال ۲۰۱۹، بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود ۸۰٪ خودکشی های جهان در کشورهای در حال توسعه رخ داده است. در ایران نیز، آمار خودکشی و خودآسیبی بالاست و به عنوان یک مشکل جدی در جامعه شناخته می‌شود.

علت های خودکشی و خودآسیبی بسیار متنوع هستند و ممکن است به عوامل شخصی، اجتماعی و روانی برگردانده شوند. برخی از این عوامل عبارتند از: انواع افسردگی، اضطراب، تحمل ناکامی، فشارهای اجتماعی، بیماری های روانی، مصرف مواد مخدر و الکل، تجربه ضربه و رویدادهای ناگوار در زندگی.

نشانه های خودکشی و خودآسیبی ممکن است شامل افکار و احساسات منفی، عدم علاقه به فعالیت های قبلی، تغییرات در رفتار و عادات خوراکی، تغییرات در الگوی خواب، عدم تمایل به برقراری روابط اجتماعی و رفتارهای خطرناک مانند مصرف مواد مخدر و الکل باشد.

برای پیشگیری از خودکشی و خودآسیبی، راه هایی مانند تقویت روابط اجتماعی، درمان بیماری های روانی، مراجعه به مشاوره روانی، تغییر رفتارهای خطرناک مانند سوء مصرف مواد مخدر و الکل، و تقویت استرس مثبت و توانایی های شخصی پیشنهاد می‌شود.

درمان اختلالات خودکشی و خودآسیبی شامل درمان بیماری های روانی، مشاوره روانی، درمان دارویی، و در برخی موارد، بستری شدن در بیمارستان جهت مراقبت و پایش است.

خانواده و دوستان می‌توانند با حضور فعال و حمایت از شخص مبتلا به بیماری های روانی، افزایش توانایی های شخصی و تقویت روابط اجتماعی، به پیشگیری از خودکشی و خودآسیبی کمک کنند.

رسانه ها ممکن است با ارائه اطلاعات صحیح و آگاهی در مورد بیماری های روانی و راه های پیشگیری، به کاهش خودکشی و خودآسیبی کمک کنند. با این حال، در برخی موارد، ارائه اطلاعات نادرست و ترویج رفتارهای خطرناک مانند مصرف مواد مخدر و الکل، ممکن است به افزایش خودکشی و خودآسیبی منجر شود.

تجربه های شخصی در مورد خودکشی و خودآسیبی بسیار حساس و شخصی هستند و باید با احترام و توجه به شخصیت فرد به اشتراک گذاشته شوند. به عنوان یک همراه و پشتیبان، می‌توان به شخص کمک کرد تا با مشکلاتش روبرو شود و به دنبال راه حل های مناسب برای مشکلاتش بگردد.

آمار و ارقام مربوط به خودکشی در جوامع مختلف

آمار و ارقام مربوط به اختلالات خودکشی در جوامع مختلف بسیار متفاوت است. برای مثال، در سال ۲۰۱۹، بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود ۸۰٪ خودکشی های جهان در کشورهای در حال توسعه رخ داده است. این آمار نشان می دهد که فقر، ناتوانی در دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، عدم توانایی در پرداخت هزینه های درمان و شرایط زندگی نامناسب می تواند عاملی برای خودکشی باشد.

در اروپا، آمار خودکشی نیز بسیار متفاوت است. بر اساس گزارش اتحادیه اروپا، در سال ۲۰۱۸، تعداد کل خودکشی ها در اروپا حدود ۵۴٬۰۰۰ نفر بوده است. این آمار نشان می دهد که اروپا در مقایسه با دیگر مناطق جهان، نرخ خودکشی پایین تری دارد.

در ایران نیز، آمار اختلالات خودکشی و خودآسیبی بالاست و به عنوان یک مشکل جدی در جامعه شناخته می‌شود. بر اساس آمارهای منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، در ایران هر روز حدود ۱۰ نفر به دلیل خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. عوامل مختلفی مانند افسردگی، فشارهای اجتماعی، بیماری های روانی و تجربه ضربه در زندگی می‌تواند علت خودکشی در ایران باشد.

با توجه به آمار و ارقام نگران کننده خودکشی در جوامع مختلف، پیشگیری و درمان این مشکل بسیار حائز اهمیت است. باید تلاش کرد تا با تقویت روابط اجتماعی، درمان بیماری های روانی، مراجعه به مشاوره روانی، تغییر رفتارهای خطرناک مانند مصرف مواد مخدر و الکل، و تقویت استرس مثبت و توانایی های شخصی، این مشکل کاهش یابد.

علت های خودکشی و آسیب به خود

علت های خودکشی و خودآسیبی بسیار متنوع و پیچیده هستند و به عوامل فردی، اجتماعی و روانی برمی‌گردند. برخی از اصلی ترین علل خودکشی عبارتند از:

1- بیماری های روانی: افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت حدودی، اختلال شخصیت نارسایی و اختلال شخصیت گرایش به خودآسیبی می‌تواند عامل خودکشی باشد.

2- فشارهای اجتماعی: فشارهای اجتماعی مانند فشارهای خانوادگی، فشارهای مالی، فشارهای تحصیلی و شغلی ممکن است باعث شود که فرد به خودکشی روی بدهد.

3- تجربه ضربه در زندگی: تجربه ضربه در زندگی مانند از دست دادن یک عزیز، طلاق، از دست دادن شغل و تجربه خشم و خشونت ممکن است باعث شود که فرد به خودکشی روی بدهد.

4- مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل ممکن است باعث شود که فرد به خودکشی روی بدهد.

5- عدم توانایی در پرداخت هزینه های درمان: عدم توانایی در پرداخت هزینه های درمان و دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی ممکن است باعث شود که فرد به خودکشی روی بدهد.

6- عدم توانایی در پذیرش وضعیت فعلی: عدم توانایی در پذیرش وضعیت فعلی و احساس ناامیدی ممکن است باعث شود که فرد به خودکشی روی بدهد.

به طور کلی، پیشگیری از خودکشی باید با توجه به شناسایی علت اصلی و درمان آن آغاز شود. همچنین، افزایش آگاهی و دانش افراد در مورد علت ها و علائم خودکشی، تقویت روابط اجتماعی، تقویت استرس مثبت و توانایی های شخصی، و مراجعه به مشاوره روانی نیز می‌تواند در کاهش نرخ اختلالات خودکشی موثر باشد.

 

 

ادامه مطلب

سایت دکتر مهدی کریمی