اختلال اوتیسم کودکان (ASD)
اختلال طیف اوتیسم یا به اختصار اختلال اوتیسم چیست و علائم اوتیسم چه مواردی است؟ درمان اوتیسم چگونه است؟
اختلال طیف اوتیسم نوعی از اختلالات روانپزشکی کودکان است که در اوایل کودکی شروع می شود و در نهایت باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد از نظر اجتماعی در مدرسه و محل کار میشود. اغلب کودکان در سال اول علائم اوتیسم را نشان می دهند. به نظر می‌رسد تعداد کمی از کودکان در سال اول به طور طبیعی رشد می‌کنند و پس از آن بین 18 تا 24 ماهگی زمانی که علائم اوتیسم در آنها ایجاد میشود، دوره پسرفت را پشت سر می‌گذارند.
در حالی که هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، درمان اوتیسم به صورت فشرده و زودهنگام میتواند تفاوت بزرگی در زندگی بسیاری از کودکان ایجاد کند. اختلال اوتیسم در پسرها 5 برابر دختران شایع تر است و از هر 68 کودک یکی مبتلاست.
ملاک های تشخیص اختلال اوتیسم
- تماس های چشمی و دلبستگی به اعضای خانواده بسیار کم شده است
- افراد مبتلا به اختلال اوتیسم هیچ توجه خاصی به افراد مهم زندگی شان ندارند.
- نقایص چشمگیر در تعامل با همسالان خود دارند.
- انگیزه ها یا نیت های دیگران را درنمیابند و قادر به همدلی نیستند.
- فعالیتها و بازیهای آنها اغلب تکراری، تغییر ناپذیر و یکنواخت است.
- مشکلات رفتاری آنها شایع است.
- ناهنجاریهای جسمی جزئی مثلا بد شکلی در گوش دارند.
مشکلات رفتاری شایع در مبتلایان اختلال اوتیسم
ضمن داشتن مشکلات ارتباطی و نقص در استفاده از زبان، گاهی پرتحرکی، کم تحرکی، پرخاشگری، کوبش سر، گاز گرفتن، رفتارهای آسیب زا، کندن موی خود و مقاومت در برابر تغییرات دیده میشود.
نکته: در گروه کوچکی از آنها توانمندی های خارق العاده شناختی، حافظه ریاضی و کلامی و دیداری و حرکتی دیده میشود (دانش وران در خودمانده).
شدت اختلال اوتیسم در سه سطح دیده میشود:
- خفیف: فرد دارای تعامل اجتماعی و گفتار است گرچه نسبت به نرمال کمتر است.
- متوسط: گفتار و تعاملات اجتماعی فرد به حداقل میزان رسیده است.
- شدید: هیچگونه گفتار و تعامل اجتماعی وجود ندارد.
نکته: عوامل زیستی و ژنتیکی در ایجاد آن نقش دارد.همچنین احتمال عقب ماندگی و اختلال تشنجی در آنها بالاتر است. عوامل روانی اجتماعی و استرس های خانوادگی با دوره های تشدید علائم اوتیسم مرتبط است.
- همچنین در مورد اختلال توجه در کودکان بخوانید.
الگوهای رفتاری مبتلایان اوتیسم
یک کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است الگوهای رفتاری، علایق یا فعالیت های محدود و تکراری داشته باشد، از جمله هر یک از علائم زیر:
- 1.حرکات تکراری مانند تکان دادن خود، چرخیدن یا تکان دادن دست.
- 2.فعالیت هایی را انجام می دهد که می تواند به خود آسیب برساند، مانند گاز گرفتن یا ضربه زدن به سر.
- 3. با کوچکترین تغییر دچار اختلال می شود.
- 4.مشکلات هماهنگی دارد یا الگوهای حرکتی عجیبی دارد، مانند دست و پا چلفتی بودن یا راه رفتن روی انگشتان پا
- 5.زبان بدن عجیب، سفت یا اغراق آمیز دارد.
- 6.مجذوب جزئیات یک شی، مانند چرخ های ماشین اسباب بازی یا پنکه است، اما هدف یا عملکرد کلی شی را درک نمی کند.
- 7.به طور غیرعادی به نور، صدا یا لمس حساس است، اما ممکن است نسبت به درد یا دما بی تفاوت باشد .
- 8.درگیر بازی های تقلیدی یا ساختگی نمی شود بر روی یک شی یا فعالیت با شدت یا تمرکز غیر طبیعی ثابت می شود.
- 9.ترجیحات غذایی خاصی دارد، مانند خوردن تنها چند غذا، یا امتناع از غذاهای با بافت خاص.
با بالغ شدن، برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بیشتر با دیگران از لحاظ اجتماعی مرتبط میشوند و اختلالات کمتری در رفتار نشان می دهند. برخی، معمولاً آنهایی که کمترین مشکلات را دارند، در نهایت ممکن است زندگی عادی یا تقریباً عادی داشته باشند. با این حال، برخی دیگر همچنان با مهارت های زبانی یا اجتماعی مشکل دارند و سال های نوجوانی می تواند مشکلات رفتاری و عاطفی بدتری را به همراه داشته باشد.
همچنین در مورد اضطراب عمومی کودکان بخوانید.
